مدیریت یکپارچه شهری و شهر سبز پایدار

بعد از جنگ جهانى دوم الگویی که برای رشد و توسعه شهرى بوجود آمد گسترش شهرها در سطح و الگوی پراكنش شهرى بوده است كه این الگو سبب شده شهرها به صورت افقى توسعه يابند، این نوع گسترش پيامد هاى ناگوار زيادى را براى شهرها بوجود آورد.که از جمله این نوع پيامد های می توان به خالی از جمعیت شدن بافت هاى درونی و قديمى شهرها و نابودى این بافت ها، توسعه ى پراكنده و از بين رفتن زمين هاى كشاورزى و باغات، اختلال در روش های خدمات رسانى به دليل گسترش بى رويه ى و بی قواره شهر، مشكلات زيست محيطى و آلودگى هاى ناشى از استفاده بى رويه از خودروها و همچنين افزايش محدوده ى شهرها و نابودى مراكز طبيعى و... اشاره كرد. در واکنش به اثرات نامطلوب پدیدۀ پراکندگی در کیفیت شهرها و زندگی شهری، تئوری «رشد هوشمند » ارائه گردیده است. این تئوری بر بهره ¬برداری بهینه از اراضی داخل شهر تمرکز دارد، نه بر استفاده بی رویه از مناطق حاشیه ای شهر، مشكلات عديده ا ى كه از رشد شهری به صورت گسترده متوجه شهرها شده، باعث شد که مفهوم رشد هوشمند در سال هاى اخير گسترش فراوانی یابد. از طرفی یکی دیکر از ارکان های حیاتی زندگی شهری که زندگی بدون آن امکانپذیر نیست قربانی شدن سرسبزی شهرها در زیر چرخ های این توسعه لودری بود. با توجه به نقش و اهمیتی که فضاهای سبز در زندگی و پیشرفت شهرها دارند، از فضای سبز به عنوان یکی از شاخص های توسعه پایدار یاد می شود. و تاثیرات متنوع این فضاها در سیستم شهری انکار ناپذیر است. مدیریت و برنامه ریزی فضای سبز شهری امروزه به یک موضوع مهم و ضروری در مدیریت شهری تبدیل شده است. و دستیابی به توسعه ی پایدار فضای سبز شهری، نیازمند اتخاذ سیاست ها و روش های مدیریتی کارآمد می باشد. که یکی از این روش های مدیریتی اتخاذ رویکرد مدیریت یکپارچه شهری است که منجر به کاهش اثرات منفی توسعه ی فضای سبز و در نتیجه رسیدن به فضای سبز پایدار شهری می باشد.

شهر هوشمند، کاربری اراضی، توسعه شهری، مدیریت یکپارچه، شهر سبز، توسعه پایدار .