چکیده :

انسان ها همواره پس زمینه ای از فرایند های شناختی دارا می باشد، بنابراین هدف پژوهش حاضر مقایسه نحوه کاربرد خودگویی در ورزشکاران حرفه ای، مبتدی، تیمی و انفرادی گرگان بوده است. روش پژوهش توصیفی از نوع مقایسه ای، که در آن نحوه کاربرد خودگویی در ورزشکاران با توجه به نوع رشته ورزشی حرفه ای، مبتدی، تیمی و انفرادی مورد مطالعه قرار گرفته است. جامعه آماری این پژوهش را تمامی 450 ورزشکاران رشته های تیمی و انفرادی و مبتدی و حرفه ای گرگان تشکیل دادند که 370 نفر از ورزشکاران به صورت هدفمند در این پژوهش شرکت کردند. ابزار مورد استفاده در تحقیق حاضر شامل پرسشنامه نحوه کاربرد خودگویی بوده است. همچنین برای آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون های تحلیل واریانس تک متغیره (انوا) و آزمون تعقیبی شفه استفاده شد. یافته های حاصل از تجزیه و تحلیل داده های تحقیق حاضر نشان داد نحوه کاربرد خودگویی در ورزشکاران حرفه ای، مبتدی، تیمی و انفرادی تفاوت معناداری در سطح (05/0) دارا می باشند. این پژوهش نقش بسیار زیاد فعالیت های گروهی-اجتماعی در موفقیت های در حوزه های ورزشی تاکید داراست.

کلید واژگان :

نگرش، خودگویی، ورزشکاران حرفه ای–مبتدی،ورزش های تیمی-انفرادی.



ارزش ریالی : 300000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک