بررسی رابطه بین مدیریت کیفیت فراگیر با توانمندسازی روانشناختی (دیدگاه کارکنان اداره کل آموزش و پرورش استان آذربایجان غربی)

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین مدیریت کیفیت فراگیر با توانمندسازی کارکنان اداره کل آموزش و پرورش استان آذربایجان غربی می باشد. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان اداره کل آموزش و پرورش استان آذربایجان غربی است که در مجموع 410 نفر بودند که 183 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده و با استفاده از جدول مورگان انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه استاندارد مدیریت کیفیت فراگیر مقیمی (1388) و پرسشنامه استاندارد توانمند سازی روانشناختی نیروی انسانی براساس الگوی توماس و ولتهوس (1990)، اسپریتزر (1995) و وتن و کمرون (1999) بود. روایی محتوایی هر دو پرسشنامه به تأیید نظر متخصصان مدیریت رسید و جهت تعین روایی سازه از تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. پایای هر دو پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب91/0 و 88/0 بدست آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی(میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی(نظیر تحلیل مانوا، و تحلیل رگرسیون چند گانه) استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل مانوا نشان داد بین مؤلفه های مدیریت کیفیت فراگیر با کل ابعاد توانمند سازی روانشناختی رابطه معنی داری وجود دارد در ادامه نیز نتایج حاکی از این بود که غالب متغیرهای مدیریت کیفیت فراگیر پیش کننده های خوبی برای روانشناختی سازمانی هستند.

مدیریت کیفیت فراگیر، توانمندسازی روانشناختی، اداره آموزش و پرورش