از نظر دانش زبان شناسی، زمانی كه واژه یی از زبانی به زبانی دیگر وارد میشود، برای ماندگارشدن باید با الگوهای آوایی، واجی، صرفی، نحوی و معنایی آن زبان هماهنگی پیدا بكند وگرنه از دایرة واژگانی آن زبان كنار گذاشته میشود. در این نوشتار روند انواع دگرگونیهایِ وا جشناختی كه در واژگان زبان پهلوی یا فارسی میانه رخ داده است تا به زبانهای ایرانی نو، ازجمله زبان تالشی كه از( زبانهای ایرانی نو است) رسیده اند؛ بررسی و تجزیه و تحلیل میگردد. از بررسی داده هایی كه از فرهنگ كوچك زبان پهلوی نوشتة مكنزی بدست آمده و مقایسه این واژه ها باداده های زبان تالشی كه از زبانِ گفتاری تالشی زبانهای عنبران واقع در نقطة مرزی استان اردبیل،با جمهوری آذربایجان بدست آمده مشخص شد كه واژه های مشترك بین دو زبان از زبان پهلوی به زبان تالشی، دگرگونیهایی از قبیل ادغام، ابدال، حذف، جابجایی، افزایش و سایر فرایندهای رایج واج شناختی را طی كرده، تا به زبان تالشی رسیده است؛ در ضمن بعضی از واژه ها هم بدون هیچ دگرگونی به زبان تالشی رسیده اند.
کلید واژگان :زبانهای ایران باستان؛ زبان پهلوی؛ زبان تالشی؛ گویش؛ رد هشناسی
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک