از خوشنویسی تا تایپو گرافی

نوشتن تبیین بصری گفتار است. علائم ،سمبل ها ، تصاویر یا حروف ، به روی صفحه نوشته یا رسم می شد ، که همه تبیین گفتار و یا حتی اندیشه های ناگفته انسان بود. سخن گفتن محدودیت بیان در زمان و حافظه را در بر دارد و در تمام زمان ها و مکان ها قابل انتقال نیست. اگر چه نوشتن از ترسیم بر دیوار غارها آغاز شد ، اما رفته رفته خط نوشتاری شکل ویژه بیان و هنر به خود گرفت . خوشنویسی به عنوان هنر نتیجه ارتباط نوشتاری است که در طول تاریخ تمدن بشری انتقال یافته است. نوشتار را زمانی کالیگرافی یا خوشنویسی می نامند که هم اثر زیبایی را در بر داشته باشد و هم واسطه ارتباطی باشد. در دنیای اسلام نوشتار هرگز با محدودیتی مواجه نشد. خوشنویسی واسطه ارتباط الهی و بخشی مهم از هنر اسلامی است که شکل ها و خواست های متفاوتی را دربر دارد. قرن بیستم ، قرن پیشرفت ارتباطات و رسیدن به اطلاعات به قشر وسیع تری از مردم است. یکی از مشخصه های قرن بیستم رابطه شاخه های مختلف هنر با یکدیگر است. در هنر مدرن ، نقاشی تاثیر بسیار زیادی بر دیگر هنرهای بصری به خصوص گرافیک دارد. تولیدات انبوه بسته بندی شده کالاها و تبلیغات آن از کارهای گرافیکی است که درآن نوشتار نقش مهمی را در اطلاع رسانی و حتی تزئین و زیبایی اثر دارد. در دوران معاصر با توجه به پیشرفت تکنولوژی بخشی از میراث خوشنویسی خواسته و ناخواسته به دست هنر گرافیک افتاد و تحت عنوان تایپو گرافی با ویژگی های جدید و خواستگاه خاص آن بیان شد. کتاب در چهار فصل با عنوان انواع خطوط ، تصویر و تصور در خط ، خوشنویسی و هنرهای بصری ، خط و بیان هنری ارائه شده است. در ابتدا نویسنده با بیان تاریخچه شکل گیری خط و رواج آن در صدر اسلام در صدد تعریف خط و جایگاه آن در عربستان بوده است. سپس با ورود اسلام به ایران در صدد تعقیب تغییرات و تاثیر آن بر خط ایران و نفوذ خط عربی و اسلامی در سایر حوزه های هنر می باشد و در آخر به حوزه هنر مدرن و گرافیک رسیده و حضور خط را در هنر گرافیک با عنوان تایپو گرافی بررسی می کند. نویسنده در صدد ارائه بیان متفاوتی از خط و نوشته ، بجز ارتباط کلامی و نوشتاری بوده و تلاش میکند کارکرد بصری خط را با شیوه های متفاوت بیان نمایید. بدون شک مطالعه کتاب برای آگاهی از شکل گیری خط و حضور آن در هنر اسلامی و هنرمعاصر به ویژه گرافیک بسیار مفید خواهد بود

خوشنویسی - گرافیک - تایپو گرافی - نقد