امکانپذیری آموزش مفهوم خدا به دانشآموزان پسر مقطع ابتدائی شهرستان بابل

مفاهيم ديني و اعتقادي، اموري هستند كه در سرشت اوليه و فطرت پاك كودك به وديعه نهاده شده‌اند. بنابراين، از فطري بودن مفاهيم اعتقادي و ديني در مي‌يابيم كه پيش از هر نوع آموزشي، كشش به سوي دين و خدا در نهاد كودك وجود دارد كه بايد پرورش يابد و شكوفا شود. هدف از این پژوهش، تحلیل مفهوم خداوند در پسران مقطع ابتدایی و امکان آموزش این مفهوم به آنان است. روش پژوهش، توصیفی- میدانی است و جمع آوری داده¬ها به صورت نیمه سازمان یافته انجام شد. از بین کلیه دانش¬آموزان پسر در مقطع ابتدایی (9114=N)، تعداد 75 دانش آموز انتخاب و پس از مصاحبه نیمه ساختار یافته از آنان به تحلیل داده¬ها پرداخته شد. تجزیه و تحلیل داده¬ها به روش تحلیل محتوا انجام شد و برای رتبه بندی مؤلفه¬ها از آزمون فریدمن با بهره¬گیری از نرم افزار آماری SPSS23 استفاده شد. نتایج نشان داد که از دیدگاه دانش آموزان پسر در میان مولفه¬های صفات خداوند «عظمت و بزرگی»، ماهیت خداوند «ماهیت مادی و انسان گونه»، نقش خدا «پیکار با پلیدی»، مکان حضور خدا«تصور جایگاه رفیع و بلند در آسمان» و در مورد مولفه¬ی نسبت و رابطه با خدا «اعطاکننده شادی (شادی بخشی)» در رتبه اول قرار گرفتند. با توجه به نتایج بدست آمده دانش آموزان مفهوم درستی از ماهیت خدا را درک نکرده¬اند که ممکن است با شیوه¬های آموزش معلم در مدرسه، محتوای کتب تدوین شده، یادگیری محیطی و تصورات دانش آموزان در این سن ارتباط داشته باشد.

آموزش، مفاهيم ديني، مفهوم خدا، پسران، مدارس ابتدایی