آسیب‌شناسی علل ضعف دانشجویان رشتۀ زبان و ادبیات عربی در درس صرف؛ مطالعۀ موردی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان

زبان و ادبیات عربی یکی از رشته‌های مصوب وزارت علوم، تحقیقات و فناوری است که در دانشگاه‌های مختلف ایران تدریس می‌شود. ارتباط دیرین بین ایرانیان و عرب‌ها و لزوم ترجمۀ متقابل بین دو زبان از یک سو، در کنار انگیزه‌های دینیِ ایرانیان برای یادگیری قرآن کریم و متون دینی، سبب شده این زبان از جایگاه خاصی بین ایرانی‌ها برخوردار باشد. صرف یکی از دروس پایه و تخصصی در رشتۀ زبان و ادبیات عربی است که متأسفانه جایگاه شایستۀ خویش را در میان دانشجویان این رشته از دست داده و توجه چندانی به آن نمی‌شود. ضعف در این درس سبب ضعف در سایر مواد درسی این رشته نیز می‌شود. این امر، آسیب‌شناسیِ علل ضعف دانشجویان را در این درس، اجتناب‌ناپذیر می‌سازد. پژوهش حاضر کوشیده است با استفاده از روش توصیفی- میدانی و در قالب پخش پرسشنامه بین دانشجویان کارشناسی ورودی 95، 96 و 97 دانشگاه شهید مدنی آذربایجان که در ترم اول سال تحصیلی 1398- 1399 مشغول به تحصیل هستند به بررسی علل ضعف پرداخته و راهکارهایی مطرح سازد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که این درس، دارای شاخه‌های متنوع و اصطلاحات فراوان و نزدیک به‌هم است که نیازمند شرح و تفصیل فراوان می‌باشد که اکثریت دانشجویان (79.1 درصد) بر این امر صحه گذاشته‌اند. دانشجویان اعتقاد دارند تکیۀ اصلی بر امتحان کتبی است و توجه چندانی به امتحان شفاهی نمی‌شود. نیز در طرح سؤالات به جنبۀ نظری درس اکتفا شده و از جنبۀ کاربردی آن چشم‌پوشی شده است.

آسیب‌شناسی زبان و ادبیات عربی درس صرف دانشگاه شهید مدنی آذربایجان