نگرش آسیب شناسانه به چالشها و موانع تربیت دینی

امروزه بیش از هر زمان دیگر عملکرد خانواده و سایر نهادهای تربیتی و فرهنگی در تربیت مطلوب و موثر فرزندان متناسب با هنجارهای بومی و آموزه های دینی در معرض چالشی اساسی قرار گرفته است. بطوریکه انقلاب های فناوری ، ارتباطات و اطلاعات ضمن شتاب بخشیدن به گسترش فناوری های پیشرفته ارتباطی و توسعه دسترسی همگانی به آنها ، منجر به پدیده جهانی شدن در ابعاد گوناگون آن گردیده و ضمن تحقق بخشیدن به رویای دهکده جهانی ، علیرغم فرصت ها و ظرفیت های بالقوه اش، تهدیدات و رقابت های چالش بر انگیزی برای الگو های تربیتی بویژه تربیت دینی در خانواده ها و مدارس بوجود آورده است. در جامعه شبکه ای امروز با دسترسی سریع و آسان نوجوانان و جوانان ما به انواع فناوری های ارتباطی روز به روز مشکلات هویتی و تربیتی در قالب پدیده های نوظهوری همچون: ارزش ستیزی ، سنّت گریزی ، دین گریزی ، خرافه پرستی ، لذّت جویی ، مصرف گرایی و ... پر رنگ تر می گردد. لذا با درک این هشدار اساسی ، مساله این است که با اتخاذ یک رویکرد بینابینی در قبال تحولات پیش آمده ، چگونه می توان وظایف و کارکرد های نهادهای فرهنگی و تربیتی را در جهت فرآیند مطلوب تعلیم و تربیت دینی هدایت و مدیریت نمود. در راستای این مساله ، در مقاله حاضر در قالب دو پرسش اساسی ضمن آسیب شناسی و تحلیل چالش ها ، به ارایه الگوی اثر بخش تربیت دینی و راهکارهای تقویت آن خواهیم پرداخت.

تعلیم و تربیت دینی ، جهانی شدن ، آسیب ها و چالش ها ، الگوی اثربخش و مطلوب