بینامتنیت بر این اندیشه استوار است که هیچ متن مستقلی وجود ندارد، بلکه متون از یکدیگر وام می گیرند و میان آن ها رابطه ای تنگاتنگ و دوسویه وجود دارد. بر اساس این نظریه هر متنی زاییده ای است از متون گذشته یا معاصر؛ به گونه ای که متن تازه(حاضر) خلاصه ای از متن یا متون متعددی (غایب) است. هدف از این مقاله «جستار بینامتنی عهدین در دعای سمات » است، که به روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای بیان می دارد؛ میان عهدین( کتاب مقدس) و دعای سمات رابطه بینامتنی وجود دارد . رابطه موجود از نوع بیان مضامین و مفاهیم مشترک است ، لذا عباراتی مشابه عبارات کتاب مقدس در دعای سمات وجود دارد. بیشترین تکرار بینامتنی از نوع اجترار (نفی جزئی) می باشد که عیناً متن غایب(عهدین) در متن حاضر(دعای سمات) نمود می یابد. همچنین نمونه هایی از نوع امتصاص (نفی متوازی) نیز در آن وجود دارد.
کلید واژگان :بینامتنیت، عهدین، دعای سمات
ارزش ریالی : 500000 ریال
با پرداخت الکترونیک