ارتباط‌گرایی، به‌عنوان پارادایم جدید يادگيري در عصر ديجيتال است. عصري كه فناوری‌های رسانه‌ای اعم از نرم‌افزارهای اجتماعی، ارتباطات پيچيده و گسترده‌ای را فراهم مي‌كند. با وجود شبکه‌های یادگیری، در هر جا و مكاني، یادگیرندگان ديگر متكي به نظريات صرف اساتید نيستند بلكه مستقيماً مي‌توانند به کمک رسانه‌های اجتماعی مانند وبلاگ‌ها، ويكي، فیس‌بوک و غيره با آن‌ها ارتباط برقرار كنند و به تبادل آرا بپردازند. در چنين شرايطي يادگيرندگان توانايي تولید و بازتولید محتوا را دارند و می‌توانند به‌عنوان شبکه‌ای از گره‌های پویا با یکدیگر در تعامل باشند. در كانون ارتباط‌گرايي اين انديشه وجود دارد كه يادگيري، پديده‌ای شبكه‌اي است و به‌واسطه فناوري‌ها و اجتماع شكل می‌یابد و هدايت مي‌شود. به همین منظور، با گسترش نقش رسانه‌های اجتماعی در آموزش و یادگیری، محققان تلاش کرده‌اند تا با هدف افزایش کارایی و ایجاد تعامل هرچه بیشتر بین اساتید و فراگیران، نظریه ارتباط‌گرايي را تبیین نمایند.
کلید واژگان :یادگیری، ارتباط‌گرایی، فناوری رسانه‌ای، شبکه، زیست‌بوم.
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک
جزئیات مقاله
- کد شناسه : 5148560619819077
- سال انتشار : 1394
- نوع مقاله : پذیرفته شده در مجلات علمی ترویجی
- زبان : فارسی
- محل پذیرش : ماهنامه علمی- تخصصی مدیریت رسانه، سال سوم- اسفندماه 1394- شماره 16، صفحه 37. (نمایه شده در پایگاه مجلات تخصصی نور)
- برگزار کنندگان :
- ISSN :
- تاریخ ثبت : 1395/11/09 15:53:18
- ثبت کننده : مریم حق شناس
- تعداد بازدید : 267
- تعداد فروش : 0