سلامت اجتماعی به‌عنوان یکی از مولفه‌های کلیدی سلامت، نقش مهمی در تضمین پویایی و کارآمدی هر جامعه ایفا کرده، و یکی از محورهای ارزیابی سلامتی جوامع مختلف محسوب می‌گردد؛ لذا هدف تمامی جوامع این است که شرایطی را فراهم نمایند تا سلامت اعضایشان را حفظ نموده و ارتقاء بخشند. جوانی زمانی مناسب برای شکل‌دهی هویت (احساس و مفهومی از خود) است که تاریخچه گذشته فرد و توانمندی‌های مورد نیاز برای سلامت اجتماعی در بزرگسالی را درهم می‌آمیزد. هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه شبکه‌های اجتماعی فردی با سلامت اجتماعی جوانان می‌باشد. روش بررسی در این پژوهش، تلفیقی از روش کتابخانه‌ای و پیمایشی است که جوانان 29-18 سال شهر تهران به‌عنوان جامعه آماری آن در نظر گرفته شده‌اند. حجم نمونه 383 نفر هستند که از طریق نمونه‌گیری طبقه‌ای، اطلاعات پاسخگویان با استفاده از پرسشنامه سلامت اجتماعی و پرسشنامه محقق‌ساخته جمع‌آوری و از طریق نرم‌افزار Spss داده‌ها تحلیل شده‌اند. سلامت اجتماعی جوانان به‌صورت توزیع تقریباً نرمال و در حد متوسط به‌دست آمده است. بین شبکه‌های اجتماعی، منابع حمایت اجتماعی شبکه‌ها، ارتباط شبکه‌ای جوانان با میزان سلامت اجتماعی آنان ارتباط معنادار آماری به اثبات رسید و در تحلیل رگرسیونی متغیرهای وارد شده در مدل توانسته‌اند در حدود 27درصد تغییرات واریانس متغیر سلامت اجتماعی جوانان را تبیین کنند که قوی‌ترین پیش بینی‌کننده، متغیر ارتباط شبکه‌ای بوده است. سلامت اجتماعی جوانان به‌عنوان سازه‌ای اجتماعی از کمیت و کیفیت حضور و فعالیت در شبکه‌های اجتماعی تأثیر می‌پذیرد.
کلید واژگان :سلامت اجتماعی، شبکه‌های اجتماعی، ارتباط شبکه‌ای، سرمایه اجتماعی، حمایت اجتماعی
ارزش ریالی : 500000 ریال
با پرداخت الکترونیک