بررسی توسعه میان افزا در فضاهای موقوفه شهری در توسعه فیزیکی شهر : نمونه موردی شهر ساری

در سال هاي اخير، اراضي وقفي در توسعه فيزيكي بسياري از شهرهاي ايران تأثير گذار بوده اند و بخشي از اين اراضي نيز در جريان توسعه فيزيكي شهر، قرار گرفته اند. در حالي كه بسياري از اين اراضي به صورت بلا استفاده، رها شده، از توسعه بازمانده و سبب تشديد توسعه بي رويه و پراكنده شهري شده اند. بازماندن اراضي موقوفه از توسعه، علاوه بر تشديد پراكنده رويي شهري؛ تخلخل بافت شهري، از بين رفتن اراضي كشاورزي و محيط زيست طبيعي اطراف شهر، افزايش هزينه هاي خدمات رساني شهري، مشكلات زيست محيطي و آلودگي هاي ناشي از آن، ناسازگاري در كاربري هاي همجوار و كاهش امنيت در بافت هاي مسكوني را موجب شده اند. در بسياري از شهرهاي ايران، به ويژه شهر ساري رشد فيزيكي بسيار سريع تر از رشد جمعيت و نياز واقعي شهر بوده و شهر دچار گسترش افقي بي رويه شده است. در روند توسعه پراكنده و بي رويه شهر بخش مهمي از اراضي شهري با پتانسيل توسعه، به صورت بلا استفاده رها شده اند و پيامدهاي منفي را به دنبال داشته اند. آنچه در اين پژوهش به طور ويژه مورد توجه است، مالكيت وقفي بخشي از اراضي بازمانده از توسعه شهري مي باشد. اراضي وقفي بخشي از اراضي شهر ساري را به خود اختصاص مي دهند و بسياري از اين اراضي در داخل محدوده شهر و در دل بافت هاي شهري واقع شده اند اما فاقد كاربري مناسب شهري مي باشند و يا پويايي و كارايي لازم را ندارند. نتايج يافته ها نشان مي دهد كه عوامل مؤثر در تعيين ظرفيت توسعه اراضي وقفي ناحيه مطالعاتي مديريتي نهادي، كالبدي فضايي، اجتماعي و اقتصادي مي باشند. كه عوامل مديريتي نهادي با ضريب اهميت بيشترين تأثير و عوامل كالبدي فضايي با ضريب اهميت تأثير كم و عوامل- اقتصادي و اجتماعي هر يك با عدد تأثير ناچيزي در سنجش ظرفيت توسعه اراضي وقفي ناحيه مورد مطالعه دارند. هدف اصلي اين پژوهش بررسي توسعه ميان افزا در فضاهاي موقوفه شهري در توسعه فيزيكي شهري شهر ساري است. كه در اين راستا، از روش"توصيفي تحليلي "استفاده مي شود. روش توصيفي براي بيان اطلاعات مرتبط با ادبيات موضوع و نيز شناخت محدوده مطالعاتي استفاده مي شود. روش تحليلي نيز، جهت تبيين روابط بين مؤلفه هاي مختلف مورد استفاده مي باشد.

توسعه ميان افزا، فضاهاي موقوفه شهري، توسعه فيزيكي شهر ، شهر ساري