بررسی اثر غلظت‌های نانوذرات دی اکسید تیتان روی مخلوط پلی اتیلن سبک و نشاسته

ساخت کامپوزیت¬های زیست تخریب¬پذیر طی چند سال اخیر سبب شده که مطالعات گسترده¬ای در زمینه بهینه-سازی و کاربردی¬تر کردن آن¬ها صورت گیرد، تولید کامپوزیت¬های چند جزئی با حضور مواد بیوپلیمری می-تواند مشکلات ناشی از عدم بازگشت مواد پلیمری به چرخه طبیعی را مرتفع سازد. مواد بیوپلیمری خواص مکانیکی و رئولوژیکی نمونه را کاهش می¬دهد ولی افزودن نانو ذرّات کمک می¬کند تا این خواص بهبود یابد. در این مطالعه نانو ذرّات دی اکسید تیتان به کامپوزیت پلی¬اتیلن/ نشاسته در درصدهای 30، 40 و50 از بیوپلیمر نشاسته، اضافه گردید و در اکسترودر دومارپیچه آمیخته شد، خواص مکانیکی، رئولوژیکی و زیست تخریب¬پذیری این کامپوزیت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصله نشان می¬دهد که میزان ازدیاد طول در پارگی نانو کامپوزیت¬های پلی¬اتیلن/ نشاسته، حاوی 30 % و50 % نشاسته، به ترتیب 92/74% و 37/91%، در حالی که این مقدار در پلی¬اتیلن خالص 122% است. نانو ذرّات دی اکسید تیتان در ماتریس پلیمر مانند سازگار¬کننده بین پلی¬اتیلن/ نشاسته، عمل می¬کنند و نتایج بررسی خواص رئولوژیکی نشان داد که ویسکوزیته و مدول ذخیره نانوکامپوزیت¬ها با افزایش درصد نشاسته افزایش داشت. همچنین خواص زیست تخریب¬پذیری نانو کامپوزیت نیز با افزایش درصد نشاسته افزایش یافت.

کامپوزیت پلی اتیلن نشاسته. نانو ذرات دی اکسید تیتان. خواص مکانیکی. خواص رئولوژیکی. زیست تخریب پذیری