بررسی رابطه بین سبک‌ مدیریت مشارکتی و سلامت سازمانی ناجا (نمونه‌پژوهی: فرماندهی انتظامی استان مازندران)

امروزه یکی از برنامه های مطرح در سازمان‎ها و مؤسسات دولتی ایران به‌کارگیری سبک مدیریت مشارکتی است، بدون شک در ‎صورتی که آمادگی لازم برای اجرای مدیریت مشارکتی وجود داشته‎‎‎ باشد، میزان رضایت‌مندی شغلی مدیران و کارکنان به‌صورت قابل‎ملاحظه‎ای افزایش می‎یابد. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک مدیریت مشارکتی و سلامت سازمانی ناجا می‌باشد. به همین منظور مدیریت مشارکتی به‌عنوان متغیر مستقل و سلامت سازمانی به‌عنوان متغیر وابسته قرار گرفته است. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه کارکنان پلیس‌های تخصصی فرماندهی انتظامی استان مازندران می‌باشد که با استفاده از روش نمونه‌گیری کوکران، 154 نفر به‌صورت تصادفی طبقه‌ای به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. پژوهش از نظر هدف، از نوع کاربردی است و از نظر روش گردآوری داده‌ها، از نوع توصیفی- پیمایشی می‌باشد و به لحاظ بررسی رابطه بین دو متغیر، پژوهش هم‌بستگی نیز خوانده می‌شود. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش‌نامه‌ای استاندارد مدیریت مشارکتی و پرسش‌نامه استاندارد سلامت سازمانی می‌باشد. پایایی سؤالات با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ به ترتیب 91/0 و 94/0 مورد سنجش و تأیید قرار گرفت. داده‌های حاصل با استفاده از نرم‌افزار SPSS به دو روش توصیفی و استنباطی (آزمون تی تک متغیره و آزمون فریدمن) تحلیل شده‌اند، یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که بین سبک مدیریت مشارکتی و سلامت سازمانی رابطه وجود دارد. هم‌چنین نتایج پژوهش نشان داد که بین مؤلفه‌های مدیریت مشارکتی و سلامت سازمانی ناجا رابطه وجود معنادار دارد. به‌عبارت دقیق‌تر ناجا در صورتی که از شیوه سبک مدیریت مشارکتی استفاده کند دارای سلامت سازمانی بیشتری هستند.

مدیریت مشارکتی، سلامت سازمانی، ناجا، فرماندهی انتظامی استان مازندران.