کاهش آسیب پذیری سکونتگاه های غیر رسمی محله فرحزاد در برابر زلزله احتمالی تهران

زمینه و هدف؛ افزايش آسيب پذيري شهرها باعث خسارات و تلفات جاني و مالي زيادي مي شود، اين موضوع در سکونتگاه هاي غيررسمي با توجه به ويژگي هاي ساخت و شکل گيري اين سکونتگاه ها از درجه و شدت آسيب پذيري بيشتري برخوردار هستند. هدف پژوهش بررسي و تحليل نقش شاخص¬هاي کالبدي در کاهش آسيب¬پذيري سکونتگاه هاي غيررسمي در برابر زلزله با رويکرد مقاوم سازي ساختمان ها در محدوده محله فرحزاد شهر تهران مي باشد. روش؛ روش پژوهش، از نوع توصيفي- تحليلي است تحقيق حاضر بر حسب هدف از نوع تحقيقات کاربردي است . براي تعيين ميزان آسيب پذيري کالبدي از مدل AHP، و سيستم اطلاعات جغرافيايي(GIS) استفده شده است. یافته ها؛ و به منظور سنجش ميزان آسيب¬پذيري کالبدي، هفت معیار معیار (عمر بنا، کيفيت بنا، مساحت قطعات تفکيکي، عرض معابر، تعداد طبقات، نوع مصالح) انتخاب شده است. در ادامه پژوهش میزان آسیب پذیری محله فرحزاد براساس هر یک از شاخص ها کالبدی محاسبه شده است. نتیجه گیری؛ نتایج این پژوهش نشان می دهد که بالغ بر 49 درصد از ابنیه محله فرحزاد در پهنه با آسیب پذیری بالا قرار گرفته اند. همچنین حدود 22 درصد از ابنیه محله مذکور در پهنه ای با آسیب پذیری بسیار بالا قرار گرفته اند. این آمار نشان می دهد که محله مذکور در برابر زلزله بسیار آسیب پذیر بوده و باید در این زمینه اقدامات اساسی صورت گیرد.

آسیب پذیری، سکونتگاه غیر رسمی، مقاوم سازی، زلزله، محله فرحزاد.