شناخت و آگاهی، هدف غایی در ثبت خاطرات و نگارش تاریخ است. نقش زبان، گویش و لحن در ادراک مفاهیم و مضامین ذهنی به تحقیق دریافته شده است. دریافت مضامین کلمات و مفهوم جملات در زبان مصاحبه شونده بسیار مهم است؛و این دریافت به طور کامل صورت نمی پذیرد جز آنکه تاریخ نگار با عنایت به موقعیت راوی از همسانی زبانی نیز برخوردار باشد. گفت و گوی دو نفری با توجه به منشأ و ساختار روانشناختی آن باید مشخصات دستور زبانی ویژه داشته باشد، زیرا این گفت و گو از انگیزه و اندیشه درونی آماده ای نزد راوی مایه نمی گیرد. همچنین زبانهای گفتاری رمزگانه¬هایی هستند که با به کارگیری مجرای صوتی و در مدتی شکل گرفته اند. تفاوتهای فرهنگی و عدم همسانی زبانی موجب بدفهمی نشانه هایی می شود که ظاهراً روشن به نظر می رسند. دو همزبان احساس نزدیکی بیشتری به همدیگر دارند و در نتیجه همزبانی یا همسانی زبان در طرفین گفت و گو، از ضروریات تاریخ نگاری به ویژه به روش شفاهی است.
کلید واژگان :زبان نوشتاری، تاریخ شفاهی، تاریخ نگاری، معنا.
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک