چکیده:
هدف از پژوهش حاضر شناسایی رابطه بین سازگاری شغلی و خودشیرینی کارکنان، همچنین شناسایی رابطه بین نگرانی و خودشیرینی کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج می باشد. پژوهش حاضر از دسته پژوهش‌های کاربردی و از نوع تحقیق توصیفی پیمایشی و از لحاظ تحقیقات توصیفی از نوع روش تحقیق همبستگی است. جامعه آماری کارکنان کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج که 182 نفر هستند. از این تعداد با توجه به فرمول کوکران تعداد 123 نفر به عنوان نمونه به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار نمونه‌برداری پرسشنامه استاندارد است که بعد از تائید روایی صوری، پایائی آن نیز به کمک آلفای کرونباخ به دست آمد و تائید شد. برای بررسی فرضیه ها از آزمون های همبستگی استفاده شد. نتایج حاکی از آن است که بین سازگاری شغلی و خودشیرینی کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج رابطه معنی‌دار وجود دارد و نیز بین نگرانی و خودشیرینی کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج رابطه معنی‌دار وجود دارد.
کلید واژگان :
خودشیرینی کارکنان ، سازگاری شغلی ، ترفیع شغلی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج
