اثربخشی گازهای بازدارنده بر توسع هی حریق هیدروژن در خطوط لوله ی انشعاب دار

هیدروژن یک سوخت امیدوار کننده برای آینده است و در سال های اخیر به خوبی در صنایع پالایشگاه های صنعتی و پتروشیمی ها مورد استفاده قرار می گیرد. در مطالعات اثربخشی مهار کننده ها در رفتار انفجار هیدروژن در سیستم های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است، با این وجود اطلاعات هنوز هم بسیار اندک می باشد. بنابراین این تحقیق به منظور بررسی اثرات آرگون، نیتروژن و دی¬اکسیدکربن بر انفجار هیدروژن ـ هوا در یک پیکربندی شاخه ای انجام شده است. در این مطالعه مخلوط سوخت ـ هوا در سه موقعیت مختلف احتراق A، B و D گذاشته شد. نتایج نشان داد ناحیه ای در اطراف تیتانکا، هنگامی که در دورترین فاصله موقعیت A قرار می گیرد، تاثیر بحرانی ترین انفجار را نشان می دهد، اما در سایر موقعیت های مورد مطالعه، اشتعال مشاهده نشده است. علاوه بر این، مخلوط ترکیبات شامل 95 درصد هیدروژن، 5/2 درصد آرگون، 5/2 درصد نیتروژن ـ هوا، 95 درصد هیدروژن، 5 درصد نیتروژن ـ هوا، 95 درصد هیدروژن، 5 درصد آرگون ـ هوا، به ترتیب خطرات بیشتری را با توجه به خصوصیات نشان دادند. بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده ترکیبات مخلوط با دی اکسیدکربن شدت انفجار کمتری نسبت به سایر ترکیبات دارد، زیرا میانگین حداکثر سرعت شعله ثبت شده برای این مخلوط خاص در تمام نقاط احتراق پایین تر است که نشان دهنده این است که اثر مهار کننده ها باید به ترتیب دی اکسیدکربن < نیتروژن < آرگون باشد.

انفجار، شعله، هیدروژن، آرگون، لوله Tee