روابط ساختاری بين مدیریت كيفيت جامع و چابكی سازمانی با نقش ميانجی یادگيری سازمانی

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر مدیریت کیفیت جامع بر چابكی سازمانی از طریق متغیر میانجی یادگیری سازمانی بود. این پژوهش از نفر از مدیران شرکت های کوچك و متوسط 290نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را نفر تعیین گردید. 165 شهرك صنعتی مبارکه تشكیل می دادند. حجم نمونه براساس جدول کرجسی و مورگان و به روش تصادفی ساده، )2011)، مدیریت کیفیت جامع وانیچ چینچای و ایگل (1999 برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه های چابكی سازمانی شریفی و ژانگ ( ) استفاده شد. روایی پرسش نامه ها با بهره گیری از روایی محتوایی و روایی سازه تأیید شد و پایایی آن ها با 2001و یادگیری سازمانی نیفه ( تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها، از مدل یابی معادلات به دست آمد. برای تجزیه و 0/795 و 0/756 ،0/822روش آلفای کرونباخ به ترتیب استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که مدیریت کیفیت جامع بر چابكی و یادگیری سازمانی SMART-PLS ساختاری به کمك نرم افزار تأثیر مستقیم و معناداری دارد. همچنین یافته ها نشان داد که تأثیر یادگیری سازمانی بر چابكی سازمانی مثبت و معنادار است. علاوه بر این، یافته ها حاکی از آن است که مدیریت کیفیت جامع بر چابكی سازمانی از طریق متغیر میانجی یادگیری سازمانی تأثیرگذار است. با توجه به نتایج به دست آمده، مدیریت کیفیت جامع و یادگیری سازمانی می توانند در جهت ایجاد و بهبود چابكی در شرکت های کوچك و متوسط مؤثر واقع شوند.

معادلات ساختاری، مدیریت کیفیت جامع، چابكی سازمانی، یادگیری سازمانی