در این مطالعه با بررسی پارامترهای کیفی و عناصر اصلی زغال در مناطق مرکزی (زون زغالی کرمان) و نواحی شمالی (زون البرز شرقی) به مقایسه کیفی و شیمیایی آنها در مناطق مختلف پرداخته است. به طور کلی مهمترین پارامترهای کیفی زغال میزان خاکستر، پلاستومتری، درصد گوگرد و میزان مواد فرار می¬باشد. لذا نقش پلاستومتری و خاکستر مربوطه از عوامل اصلی¬تر و مهم¬تر در صنعت فولاد می¬باشد و هر چه میزان پلاستومتری بالاتر و خاکستر پایین¬تر باشد فولاد بدست آمده دارای کیفیت بالاتری می¬باشد. میزان پلاستومتری در زون E ناحیه ایران مرکزی (کرمان) و زون P ناحیه البرز نسبت به سایر لایه¬های منطقه مورد مطالعه بالاتر می¬باشد، همچنین میزان خاکستر در لایه D2 نواحی هجدک در کرمان و لایه K5 البرز پایین¬تر از سایر لایه¬ها می¬باشد. از آنجا که مارک ذغالی این نواحی کک¬شو می¬باشد، در صنایع فولاد مشتریان زیادی را داراست. تغییر میزان عناصر اصلی در زغالهای مناطق مختلف در تغییر پارامترهای کیفی آنها می¬تواند مؤثر باشد، مطالعه عناصر اصلی موجود در انواع زغالسنگ در کاربرد صحیح آنها از لحاظ زیست محیطی نقش مهمی را داراست. بنابراین تغییر در پارامترهای کیفی در لایه¬ها و مناطق مختلف وابسته به زمین¬شناسی و نوع محیط رسوبی، زمان شکل¬گیری با توجه به گونه¬های متفاوت گیاهی، توالی لایه¬ها در مناطق مختلف و نقش زمان، فشار و درجه حرارت می¬باشد.
کلید واژگان :پارامترهای کیفی، ضخامت پلاستومتری، عناصر اصلی، محیط رسوبی، گونه گیاهی
ارزش ریالی : 150000 ریال
با پرداخت الکترونیک