هنگامی که ترکیب یک جیره غذایی از نظر اقتصادی بهینه می‌شود، فرض می‌شود که ضرایب فنی مواد خوراکی جیره دقیقاً شناخته شده‌اند. این درحالی است که در شرایط واقعی معمولاً چنین نمی‌باشد و مقادیر عناصر تشکیل دهنده‌ی ترکیب جیره دارای عدم قطعیت می‌باشند. عدم حتمیت ضرایب عناصر غذایی برای مواد خوراکی جیره را می‌توان بوسیله در نظر گرفتن مقداری حاشیه‌ی اطمینان تعدیل نمود. برنامه‌ریزی تصادفی شانسی روشی است که با توجه به میزان حاشیه اطمینان می‌توان عدم حتمیت عناصر غذایی را در ترکیب جیره لحاظ نمود. در این تحقیق حاشیه اطمینان پروتئین خام در دو سطح احتمال 50 درصد و 69 درصد برای یک جیره غذایی دوران رشد مرغ گوشتی در نظر گرفته شده است. جیره غذایی بهینه شده با استفاده از برنامه‌ریزی خطی و تصادفی با هم مقایسه شد. از بررسی نتایج بهینه‌سازی جیره معلوم شد که روش برنامه‌ریزی تصادفی منجر به تهیه جیره‌هایی ارزان تر و انعطاف پذیرتر می‌شود. هرچقدر سطح احتمال تغییرات پروتئین بیشتر، یا حاشیه اطمینان کوچکتری برای آن در نظر گرفته شود، تمایل به استفاده از جیره غذایی گرانتر بیشتر می‌شود.
