صنعتي شدن و شبه صنعتي شدن، افول بخش كشاورزي و رواج الگوهاي توسعه برون زاي شهر محور، منجر به شكل گيري مهاجرت هاي گسترده روستا- شهري، تمركز گرايي شديد جمعيتي و ظهور شهرهاي بزرگ و كلانشهر ها در كشور ايران در صد سال گذشته گرديد كه نتيجه آن به هم خوردن تعادل در نظام شهري و قطبي شدن شبكه شهري در سطوح ملي، منطقه اي و استاني مي باشد. در مقاله حاضر با استفاده از روش كمي- تحليلي و بهره گيي از دو شاخص عمده نخست شهري (با شاخص هاي نخست شهري، دو شهر، مهتا، كينزبرگ، وموماو والوصايي) و شاخص عدم تمركز (ضريب آنتروپي) و استفاده از روش طبقه بندي كمي (تعداد جمعيت) وضعيت شبكه و نظام سلسله مراتب شهري در دو استان ساحلي خليج فارس (هرمزگان و بوشهر) تحليل شده است. نتايج حاصله بيانگر وجود پديده نخست شهري و تمركز در تمام طول دوره مورد بررسي (علي رغم روند كاهش تدريجي در بعضي شاخص ها) و عدم تعادل و ناموزوني در شبكه شهري منطقه مورد مطالعه دارد. بطور كلي ناموزوني، تمركز و قطبي شدن شبكه شهري در استان هرمزگان به دليل وجود شهر بندرعباس و فاصله 7 برابري آن با شهر دوم جمعيتي، بيشتر از استان بوشهر مي باشد.
کلید واژگان :شبكه شهري، سلسله مراتب شهري، نخست شهري، هرمزگان و بوشهر
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک
جزئیات مقاله
- کد شناسه : 6142166110853402
- سال انتشار : 1392
- نوع مقاله : مقاله کامل پذیرفته شده در کنفرانس ها
- زبان : فارسی
- محل پذیرش : اولين همايش ملي جغرافيا، شهرسازي و توسعه پايدار
- برگزار کنندگان : انجمن محيط زيست كومش- دانشگاه صنعت هوايي
- تاریخ ثبت : 1393/10/29 13:21:48
- ثبت کننده : دکتر محمد غلامی
- تعداد بازدید : 386
- تعداد فروش : 1