ملاحظات معماری و شهرسازی در پدافند غیر عامل

مسئله شهرسازی و نقش پدافند غیر عامل در حیات شهرها از مباحث بنیادین در مطالعات شهرسازی و برنامه ریزی شهری از دوران بسیار کهن تاریخی بوده است. وقوع بحرانهاي ناشي از بلاياي طبيعي مهلك از يك طرف و پيچيده تر شدن جنگ ها و بكارگيري علوم و فناوري در جنگهاي نوين چهره متفاوتي از پدافند غيرعامل را ايجاب كرده است. امروزه مردم براي ادامه زندگي نيازمند خدمات متفاوتي هستند و احتياج به محيط آرام و قابل سكونتي درون شهرها دارند و بايد ايمني و آسايش كافي داشته باشند. اين گونه اقدامات دراكثر كشورهاي دنيا انجام شده است و يا درحال اقدام است. به منظور پيشگيري از وقوع اين مشكلات و به حداقل رساندن خسارات و تلفات در زمان وقوع بحران بحث ايمني و امنيت بايست در كليه سطوح برنامه ريزي و طراحي از موضوعات كلان شهرسازي تا معماري و جزئيات فني مورد توجه قرار گيرد. اين مقاله برآن است كه پس از روشن ساختن تعريف دقيقي از پدافند غيرعامل و بررسي سوابق اجراي آن در كشورهاي مختلف دنيا از جمله ايران، به بررسی الزامات و تمهيدات برنامه ريزي و طراحي معماري با رعايت اصول پدافند غيرعامل پرداخته و توصيه هايي در زمينه فرم ساختمان، احجام و المانهاي پيراموني، پلان معماري، نماهاي جانبي، بازشوهاي خارجي ارائه شده است.

پدافند غیر عامل، ملاحظات معماری، ملاحظات شهرسازی، مراکز حیاتی، بلایای طبیعی، حیات شهر ها