قوانین شهری یکی از مهمترین نقاط پیوند بین مدیریت شهری و شهروندان است. و مدیران شهری در پرتو قوانین، ضمن تعریف نقشی برای خود شهروندان را در اداره امور شهر مشارکت می دهند و مفهوم شهروندی را محقق می سازند. اگر مدیریت شهری را شامل فرایند های سیاست گذاری، برنامه ریزی، سازماندهی و نظارت بر اداره امور شهر بدانیم و نظام حقوق شهری را به مثابه روند قانونمندکردن فرایند چندگانه مدیریت شهری و وظایف متقابل و دو سویه شهرداری و شهروندان محسوب کنیم رابطه و نسبت مدیریت شهری و حقوق شهروندی مشخص می شود. در این میان سهم و نقش قانون شهرداری که حلقه پیوند مدیریت شهری و شهروندی است، بسیار اهمیت دارد. روش این پژوهش توصیفی تحلیلی می باشد که هدف آن پاسخ به این پرسش است که آیا درنظام حقوق شهری و به تبع آن مدیریت شهری نقش و جایگاهی برای شهروندان از حیث حقوقی و اجتماعی دیده شده است؟ یافته ها نشان می دهد که در ساختار و نظام اجتماعی، ادبیات سیاسی و حقوقی ایران مفهوم و پدیده شهروندی جایگاهی نداشته است. به همین دلیل در مجموعه قوانین ایران چه قوانین شهرداری و چه قانون اساسی به طورخاص به آن توجه نشده است. در قانون شهرداری ها مصوب 1334 با اصلاحات و الحاقات کنونی در فصل ششم ماده 55 در باب وظایف شهرداری توضیحاتی داده شده است ولی درخصوص موضوع شهروندی هیچ گونه ذکری به میان نیامده است. درحالیکه مردم باید در تمام امور شهر مشارکت داشته باشند، چون مشارکت شهروندان در امور، آنان را با نحوه استفاده صحیح از آزادی های قانونی آشنا می سازد، و تجربه لازم را در مسائل مربوط به جامعه به آنها می دهد.
کلید واژگان :حقوق شهروندی، مدیریت شهری، شهرداری
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک