شاعران و سخن سرایان بزرگ، از دیرباز تا کنون، برای بیان اندیشه‌ها، مقاصد و دست آوردهای فکری خود، از علوم و دانش های مختلفی بهره جسته‌‌اند؛ از جمله این که به کمک دانش جغرافیا و استفاده از نام مکان ها و به طور کلی اعلام جغرافیایی، به عنوان یکی از منابع آفرینش سخن به مضمون¬پردازی و تصویرسازی پرداخته¬اند. در این میان، ناصرخسرو، شاعر و نویسنده ای که با سفرهای دور و دراز خود، اطلاعات وسیعی در شناخت شهرها و کشورها، اقالیم و فرهنگ های مختلف اندوخته، توانسته است با بهره‌گیری از دانش جغرافیا، شیوه های بلاغی ویژه ای در شعر خود به کار برد. این تصویرآفرینی¬ها با اعلام جغرافیایی، که در آثار شاعران پس از وی نیز هم چنان موجب خلق مضامین زیبای شعری شده است، در آشناساختن مخاطبان این اشعار با مکان¬های جغرافیایی نیز نقش بسزایی دارد. بسیاری از این اسامی و اعلام را ناصرخسرو، دیده یا نادیده، چنان در ساخت تشبیهات و استعارات و کنایات شعری خود زیبا به کار می¬برد که تحسین هرخواننده¬ای را برمی¬انگیزد. هدف این مقاله بررسی مضمون¬سازی¬ها و شگردهای بلاغی صورت گرفته با اعلام جغرافیایی در شعر ناصرخسرو، نماینده¬ی سبک خراسانی به منظور نشان دادن جلوه¬هایی از تجارب جهانگردی او در آیینه¬ی اشعارش است. هم چنین با نگاهی بسامدی به صنایع ادبی ساخته شده با اعلام جغرافیایی، به تجزیه و تحلیل موضوع مورد نظر پرداخته می¬شود.
کلید واژگان :اعلام جغرافیایی، سبک خراسانی، ناصرخسرو، مضمون¬سازی، تصویرآفرینی
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک