بررسی نقش ادیان در پوشش اقوام ایرانی

پوشاندن بدن زن در برابر نامحرم « حجاب به معناي وجود دارد. پوشش و عفاف از آن جهت كه امري فطري و براي حيات اجتماعي انسان ضروري است، در اديان و مذاهب الهي داراي جايگاه خاصي است. همة اديان آسماني، حجاب و پوشش را بر زن واجب و لازم شمرده اند و جامعه بشري را به سوي آن فراخوانده اند؛ زيرا حيا و لزوم پوشش به طور طبيعي در نهاد زنان به وديعت نهاده شده و احكام و دستورهاي اديان الهي هماهنگ و همسو با فطرت انساني تشريع شده است. گرچه انتخاب لباس و پوشاك برآيند انديشه و اراده آدمي است، ولي بر بينش و اراده انساني نيز تأثير مي گذارد و مي تواند به عنوان زمينه ساز تعالي يا انحطاط فردي و اجتماعي نقش آفريني كند. بنا به گواهي متون تاريخي، در بيشتر قريب به اتفاق ملت ها و آيين هاي جهان، حجاب در بين زنان معمول بوده است. حجاب در طول تاريخ، فرازونشيب هاي زيادي را طي كرده و گاهي با اِعمال سليقه حاكمان، تشديد يا تخفيف يافته؛ ولي هيچ گاه به طور كامل از بين نرفته است.در آيين زرتشت، يهود و مسيحيت، حجاب بر زنان امري لازم بوده است. كتاب هاي مقدس مذهبي، دستورات و احكام ديني، آداب و مراسم و سيره عملي پيروان اين اديان، بهترين گواه بر اثبات اين مدعاست.

پوشش، اقوام ايراني،اديان، مفهوم حجاب و عفاف