بررسي تاثير رضايت شغلي و كيفيت زندگي كاري بر بهره وري فارغ التحصيلان رشته دامپزشكي استان مازندران

امروزه نيروي انساني مهترين عامل پيشرفت در هر جامعه و كشوري مي باشد. بخش اعظم نيروي انساني متخصص در جامعه را فارغ التحصيلان دانشگاهي تشكيل مي دهند. صاحبنظران، مديريت را استفاده صحيح و شايسته از منابع تعريف نمودهاند. در حالي كه تمامي منابع يك سازمان مهم و قابل توجه¬اند ولي امروزه تأكيد عمده بر منابع انساني به عنوان مهمترين عامل استراتژيك سازمان مي¬باشد. براي افزايش بهره وري نيروي متخصص- كه هزينه زيادي را بر جامعه تحميل مي نمايند – صرف نظر از افزايش دانش آنها بايد موارد و متغيير هاي ديگر را تعديل و مورد بررسي قرارداد از عوامل عمده موثر بر بهره وري نيروي انساني ميتوان به عوامل محيطي، شغلي ؛ سازماني و فردي اشاره نمود. دراين مقاله منحصراً به بررسي دو متغيير رضايت شغلي – از عامل فردي- و كيفيت زندگي كاري- از عامل فردي موثر بهره وري در بين تعداد 54 نفر از فارغ تحصيلان رشته دامپزشكي ساكن / شاغل استان مازندران پرداخته شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد از نظر فارغ تحصيلان اين رشته در استان مازندران محيط کار اجتماعي نامناسب و مقام اجتماعي پايين تر از حد انتظار و تنش کاري زياد ، مزايا كم و نداشتن شانس انتخاب شغل ( پيشرفت) از مهمترين عوامل موثر در بهره وري آنان شناخته ميشود.

بهره وري- رضايت شغلي – كيفيت زندگي كاري- مقام اجتماعي- امنيت شغلي