ادیبان از باورهای مردم، به عنوان یکی از درونمایههای آثار خویش بهره بردهاند تا به اثر خود رنگ ملّی ببخشند و فرهنگ و سنتهای جامعه را در پیچ و خم حوادث از گزند فراموشی حفظ و از گذشتگان به آیندگان منتقل کنند. افصحالمتکلمین، سعدی شیرازی(691ـ606 ه.ق) فرمانروای ملک سخن و آموزگار ادب است که از دریچههای مختلف میتوان به آثار او نگریست، از جمله فرهنگ عامه را در آثار وی بررسی کرد. سعدی توجّه خاصی به فرهنگ مردم دارد و میتوان از لابهلای آثارش بسیاری از ضربالمثلها و اصطلاحات عامیانه، آداب و رسوم مردم ایران را یافت. در این مقاله، با استفاده از روش توصیفی ـ تحلیلی و کتابخانهای سعی شده است فولکلور و ابعاد مختلف ادبیات عامیانه در گلستان سعدی نشان داده شود. نتایج بیانگر آن است که سعدی، آشنایی عمیقی با فرهنگ عامه دارد و از آداب و رسوم مردم، ضربالمثلها، باورها و پندارهای عامیانه بهره برده است و صدف این کتاب درّ و گنجینهای از ادبیات عامیانه را در دل خود محفوظ داشته است. بسیاری از ابیات و عبارات او حکم ضربالمثل یافته است. در این نوشتار پس از ارائة توضیحی از فرهنگ عامّه، پیشینهی این مقوله بازبینی و انواع فرهنگ عامّه در گلستان بررسی شده است.
کلید واژگان :فرهنگ عامه، گلستان سعدی، باورها، آداب و رسوم
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک