امکان سنجی نصب و عملکرد یک کویل داخلی و آبگرمکن بیوگاز سوز در طراحی و ساخت یک واحد رآکتور بی هوازی ترکیبی (شهرستان خوی)

این مقاله به طراحی یک رآکتور ترکیبی بیوگاز و امکان سنجی استفاده از کویل داخلی و آبگرمکن بیوگازسوز در ساختمان آن می پردازد. خوراک این رآکتور که ترکیبی از هاضم بیوگاز هندی و چینی می باشد ، 9600 لیتر فضولات گاوی و آب است که با نسبت یک به یک مخلوط می¬شوند. مدت زمان اقامت 117روز بوده و رآکتور توانایی تولید متوسط بیش از یک مترمکعب گاز را در روز دارا خواهد بود. هاضم¬های بیوگاز عموما به دلیل هدر رفت گاز از حوضچه خروجی ، سفت شدن خوراک داخل هاضم و سرمای هوا دارای راندمان کم می باشند. در طراحی رآکتور موجود برای افزایش بازده از سرپوش گازی به منظور جمع آوری گاز مخزن خروجی و از همزن مکانیکی جهت برای همگن کردن خوراک استفاده می¬شود. ظرفیت مخزن خروجی تقریبا 2 مترمکعب ، میزان بارگیری اولیه 12 تن خوراک و از آن پس روزانه 80 کیلوگرم خوراک مخلوط می باشد. برای رآکتور یک کویل داخلی و آبگرمکن بیوگاز سوز طراحی می شود تا بتوان خوراک را با همان بیوگاز تولید شده گرم نمود. براساس محاسبات نرم افزاری میزان گاز خروجی در حالت متعارف و بدون تجهیز برابر 1 مترمکعب در روز است با به کار بردن همزن 40 درصد ، سرپوش 21 درصد و همزن و سرپوش 61 درصد افزایش می¬یابد نتایج علمی نشان می دهد به کار بردن کویل داخلی درصد تولید بیوگاز را افزایش می دهد اما نسبت گاز تولید شده به مصرف شده درصد بوده بنابراین استفاده از کویل با گرمکن بیوگاز سوز در منطقه آب و هوایی مورد مطالعه (شهرستان خوی ) مقرون به صرفه نیست.

رآکتور بی‌هوازی ، طراحی سیستم بیوگاز ، آبگرمکن بیوگاز سوز ، کویل داخلی ، تامین انرژی