ايجاد شغل به تنهايي و بدون توجه به مهارت هاي شاغلان نمي تواند به عنوان شرطي كافي براي توسعه اقتصادي و اجتماعي به شمار آيد و اين موضوع را مي توان به وضوح در عد مهمگني شاغلان با مهارت و سطح توسعه در مناطق مختلف مشاهده نمود. از اين رو، توجه ويژه به عامل مهارت در بكارگيري نيروي انساني - كه در ادبيات اقتصادي به عنوان بعدي از ابعاد كيفيت شاغلان مطرح مي شود- در بخش هاي اقتصادي و مناطق مختلف زمينه توسعه بخش يا منطقه مورد بررسي را فراهم مي نمايد. بر اين اساس، اين مقاله كوشيده است تا با استفاده از داده هاي سرشماري كارگاه هاي صنعتي مركز آمار ايران، تمايزات منطق هاي مهارت شاغلان صنعتي كشور را در سال هاي اول برنام ههاي دوم، سوم و چهارم توسعه 1379 و 1384 ) بررسي نموده و استان هاي كشور را از اين حيث مورد بررسي قرار دهد. نتايج اين بررسي ها و ،1374) تصوير شده است. GIS تغييرات مكاني مهارت شاغلان با عنوان "اطلس مهارت" با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافيايي نتايج اين پژوهش نشان دهنده آن است كه از ميان سطوح مختلف مهارتي (شامل مهندسين، تكنسين ها، كارگران ماهر و كارگران ساده)، سهم مهندسين طي دوره مورد بررسي به حدود بيش از دو برابر افزايش يافته و در سال 1384 با سهمي مشابه با سهم تكنسين ها به حدود هفت درصد از كل شاغلان توليدي بخش صنعت كشور رسيده و در نتيجه مهارت شاغلان توليدي در كل كشور افزايش يافته است اما، تمايزات منطقه اي موجود از اين حيث در مقطع پاياني مورد بررسي نسبت به مقطع ابتدايي به صورت معن يداري كاهش نداشته است.
کلید واژگان :كيفيت شاغلان، سطح مهارت، GIS، اطلس مهارت
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک