بهبود فرآیندهاي آبگیري لجن و قابلیت بازیافت آب

امروزه با توجه به رشد روزافزون جمعیت به خصوص در شهرهاي بزرگ و نیاز به حفاظت کیفی منابع آب و محیطزیست، مسئله مدیریت لجن تصفیهخانههاي آب از اهمیت ویژهاي برخوردار است. مسئله دفع لجن یکی از اساسیترین مشکلات در مدیریت لجن تصفیهخانههاي آب به حساب میآید. حجم زیاد لجن تولیدي و خصوصیات نامطلوب آبگیري از علل اصلی بروز مشکل میباشند. لذا انتخاب روش بهینه دفع لجن و استفاده مجدد از لجن باید بر اساس دو دیدگاه رعایت مسائل زیستمحیطی و شرایط اقتصادي صورت پذیرد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که تصفیهخانههاي مورد مطالعه مقادیر بیش از حد مجاز آهن، آلومینیوم، منگنز و... را به محیطزیست تخلیه مینمایند که این امر علاوه بر اثرات مخرب زیستمحیطی و آلودگی منابع آبهاي سطحی و زیرزمینی باعث عدم امکان استفاده از لجن حاصله به عنوان یک ماده با ارزش میگردد تصفیه آب یا تصفیه فرآیند قابل اطمینانی است که در طی آن فاضلاب به آب قابل استفاده مجدد تبدیل میشود. بازیافت آب، استفاده از فاضلاب تصفیه شده براي مصارف سودمند، از قبیل آبیاري کشاورزي و خنکسازي در صنعت است. فاضلاب شهري تصفیه شده حاوي بسیاري از منابع قابل اطمینان و مهم نسبت به فاضلاب رسیده از جریانهاي بازگشتی کشاورزي، سیلابهاي آبیاري و تخلیههاي صنعتی است. تصفیه فاضلاب متمرکز براساس مقررات تصفیه فاضلاب قانون فدرال آب در مناطق شهرنشین ایالات متحده رایج شده است و علاوه بر آن تکنولوژي جدید در تصفیه نامتمرکز و ماهوارهاي فاضلاب نیز توسعه یافته است. نتایج حاصله نشان میدهد که از این بسترها میتوان به عنوان روش موثر براي آبگیري لجن تصفیهخانههاي آب استفاده نمود. همچنین در ادامه کاربرد لجن آبگیري شده و پساب حاصله در مصارف مختلف کشاورزي، فضاي سبز و صنعت مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است که نتایج آن نشاندهنده قابلیت استفاده از لجن تصفیهخانههاي آب به عنوان کود همراه با لجن فاضلا ب شهري در مصارف کشاورزي و از پساب حاصل از آبگیري به منظور آبیاري فضاي سبز میباشد.

آبگیري، لجن، بازیافت، بهبود فرآیند، آمایش.