به رغم رشد شتابان شهرنشینی، مناطق روستایی ایران به عنوان محیط زیست انسانی و کانون فعالیت های اقتصادی، هم چنان بخش قابل توجهی از جمعیت کشور را در خود جای داده و بخش اعظم کشاورزی و منابع طبیعی کشور را در حیطه اختیار و بهره برداری خود دارد. بر همین اساس، حضور و دخالت روستاییان در فرایند تصمیم سازی و مشارکت در اجرایی نمودن برنامه های توسعه روستایی می تواند ضمن آشنا نمودن آنان با محدودیت ها و فرصت های پیش رو، موفقیت طرح ها و پروژه های روستایی را تضمین نماید. پژوهش کیفی حاضر که با بهره گیری از تکنیک های ارزیابی مشارکتی روستایی انجام پذیرفت، بخشی از پروژه "توانمندسازی جوامع محلی و توسعه پایدار منابع طبیعی در استان کرمانشاه" در روستای ده کهنه شهرستان دالاهو میباشد. بر مبنای یافته ها، در میان مشکلاتی نظیر کمبود آب و آلودگی آن به علت اختلاط فاضلاب روستا، جاده خاکی، عدم آنتن دهی موبایل و اختلاف با روستای سیدباقر بر سر مراتع مشاع، مسئله کمبود آب و آلودگی آن اولویت نخست را به خود اختصاص داد. این معضل در طی فرایند برنامه ریزی مشارکتی، با مشارکت خودجوش روستاییان و همکاری بخشداری مربوطه، مرتفع گردید. فرایند انجام این پژوهش می تواند به عنوان الگوی موفق برنامه ریزی مشارکتی در پروژه های توانمندسازی به کار گرفته شود. متولیان توسعه روستایی در استان و شهرستان دالاهو نیز قادر خواهند بود ضمن شناسایی تنگناها و توانمندی های موجود در روستای ده کهنه از یک سو و یافته های این پژوهش جهت رفع و یا تعدیل نارسایی های از سوی دیگر، به تقویت توانمندی های ساکنان این روستا همت بگمارند.
کلید واژگان :برنامه ریزی مشارکتی، توانمندسازی، ارزیابی مشارکتی روستایی.
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک