هدف از این پژوهش بررسی تجربی تاثیر ساختار مالکیت بر میزان افشای اطلاعات گزارشگری یکپارچه در شرکت های پذیرفته شده بورس اوراق بهادار تهران می باشد. در این تحقیق اطلاعات مربوط به 49 شرکت در گروه های دارویی، شیمیایی و غذایی در بازه زمانی سال های 91 تا 94 جمع آوری شده و با استفاده ازمدل معادلات ساختاری و تکنیک حداقل مربعات جزئی توسط نرم افزار اسمارت پی ال اس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. جهت تعیین سطح گزارشگری یکپارچه از روش تحلیل محتوا و برای بررسی متغیر مستقل تحقیق یعنی ساختار مالکیت از سه شاخص درصد سهامداران حقوقی، بالاترین درصد سهامدار و مجموع درصد سهامداران بالای پنج درصد استفاده شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که میان ساختار مالکیت با میزان افشای اطلاعات گزارشگری یکپارچه شرکت ها ارتباط معناداری وجود دارد. در نتیجه ساختارمالکیت را می توان عاملی در جهت تعیین میزان افشای اطلاعات گزارشگری یکپارچه در گزارشات سالانه هیئت مدیره و قضاوت سهامداران در ارتباط با رعایت این نوع گزارشگری شرکتی دانست.
کلید واژگان :
ساختار مالکیت، افشای اختیاری، گزارشگری یکپارچه، مدل سازی معادلات ساختاری
