هدف از مقاله حاضرآن است تا غرض شعری مدح را در میان ابوتمام و خاقانی مورد بررسی قرار دهد. پیشینه مدح در اشعار عربی بهعصر جاهلیت باز می گردد، در حالی ک مدح در شعر فارسی، به تقلید از عروض عربی، از قرن سوم هجری شروع شده است، دردوران حیات ابو تمام و خاقانی، مدح رواج فراوان یافته و شاعران بسیاری به مدیحه سرایی مشغول بودند. جایگات و موقعیت مدح دردیوان ابوتمام و خاقانی، با یکدیگر تفاوت و شباهت هایی دارد؛ دیوان خاقانی را 60 مدح تشکیل می دهد، در حالی که دیوان ابوتمامنیمی از این مدح را تشکیل می دهد، هدف از این پژوهش بررسی تطبیقی شباهت ها و تفاوت های مدح بین ابوتمام و خاقانی به شیوهتوصیفی- تحلیلی است.
کلید واژگان :
ابوتمام، خاقانی، فتح عموریه، مدح قزل ارسلان، مدیحه سرایی
