بررسی ظلم ستیزی در ادبیات پایداری زهره ترابی1* 1- دانشجوی کارشناسی ارشد رشته زبان و ادبیات فارسی گرایش پایداری، دانشگاه رازی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران. Email: Ztorabi1343@gmail.com

چكيده مقاومت و پایداری همواره با ظلم ستیزی عجین شده است و آن را تداعی می کند. از این رو ادبیات پایداری اختصاص به سرزمین خاصی ندارد. عشق به سرزمین مادری،آزاری خواهی و پایداری در برابر ظلم،ایجاد امید و مبارزه با بی هویتی و غفلت مردم.از مهم ترین جلوه های ادبیات پایداری درشعر است. گسترش ظلم و بی عدالتی و تقویت انگیزه ی دفاع از حق در شکل گیری و احیای آن نقش داشته است. از سوی دیگر واضح است که به واسطه ی وقوع نزاع و جنگ به محض تهاجم یک طرف،طرف مقابل وضع مقاومت در پیش خواهد گرفت.مقاومت عبارتست از اقدامی اگاهانه و آزادانه در برابر تحرکی خصمانه در هنگامه ی نبرد. ادبیات هر ملت همواره آیینه ی عواطف، اخساسات و آرزوهای انسان در طول اعصار مختلف است. شعر بیان تجربه است. تجربه ای که یک شاعر در برخورد با جهان بیرون یا درون کسب می کند. شاعر موفق کسی است که بتواند این تجربه را به نحو احسن بیان کند و زمینه انتقال آن را به خواننده شعر فراهم آورد. ظلم و ستم همواره امری مخالف با فطرت آدمی بوده و انسان ها آن را نپذیرفته اند. رشد و شکوفایی هر جامعه در سایه ی امنیت و آسایش آن اجتماع حاصل می شود. ظلم ستیزی به عنوان یکی از مظامین مشترذک بین شاعران همواره مورد توجه هنرمندان قرار گرفته است. روش تحقیق این مقاله توصیفی تحلیلی می باشد.

مقاومت، پایداری، ظلم ستیزی، ادبیات پایداری.