اعتدال در قرآن وسیره معصومین (ع)

بررسی همه جانبه آموزه های الهی و گزاره های دینی در دین مبین اسلام به خوبی نشانگر این حقیقت است که اسلام، نظام عالم را که نظام اَحسن است به عنوان نظامی اعتدالی معرفی می نماید و انسان را در تمامی ابعاد و عرصه های زندگی، به تعادل و اعتدال، دعوت می کند و او را افراط و تفریط باز می دارد و بنابراین می توان گفت اسلام، مکتب اعتدال است .از آنجا که اسلام را مکتب اعتدال می دانیم، باید بپذیریم در طول تاریخ، هرگاه مسلمانان از خط میانه و متعادل، خارج شدند، دچار اسراف، افراط و یا کوتاهی و تفریط شده، در واقع از صراط مستقیم و راه درست بازمانده و به بیراهه رفته اند که در این صورت سعادت اخروی و عظمت دنیوی خویش را به مخاطره انداخته اند .لذا می بینیم پیامبر عظیم الشأن(ص) و ائمه معصوم (ع) که به عنوان شایسته ترین عباد الرحمان، کامل ترین انسان ها در میان تمامی ابنای بشر از طلوع هستی تا بی کرانه ابد می باشند و وزن و ارزش هر کمالی در وجود هر انسانی، بلکه هر مخلوقی به آنان سنجیده می شود و صراط مستقیم هدایت به سوی کمال مطلوب می باشند، خودشان مصادیق روشن و تجسّم عینی اعتدال و تعادل هستند.مفهوم اعتدال از منظر فکری و عملی ، تاریخ دیرینه ای دارد. این مفهوم در ابعاد اجتماعی ، اقتصادی ،اخلاقی ،سیاسی و حقوقی نزد اندیشمندان فلسفه ی سیاسی و کارگزاران عرصه ی تصمیم گیری ، به عنوان معیار یک جامعه ی مطلوب و متعادل به کار گرفته شده است. مقاله حاضر درصدد بررسی این مساله که مفاهیم اعتدال در قرآن در چه نوع معنایی استعمال شده است و مقصود اعتدال در آیات قرآن و روایات و سیره معصومین (ع) چیست؟ این پژوهش کاربردی است و برای انجام تحقیق از روش توصیفی-کتابخانه ای استفاده شده است.

اعتدال،آیات قرآن، مفهوم شناسی، روایات، اهداف،ضرورت، سیره،پیامبر و ائمه