بازی یک پدیده طبیعی است که ابعاد روانی و اجتماعی خاص خود را دارد. در دین اسلام و دستورات بزرگان دین توصیه‌های زیادی در مورد بازی در سنین کودکی شده است. زیمل بازی را فرآیندی برای آماده ساختن کودکان جهت ایفای نقش‌های بزرگسالان به شمار می¬آورد. وبر به رواج بازی در طول تاریخ انسانی اشاره می‌کند و بر مفهوم بازی به‌عنوان مجموعه اهدافی که غالباً حس آن‌ها را رهبری می‌کند تأکید می‌ورزد. کایوا در تعریف بازی این شرایط را می‌گنجاند: فرد آزاد و مستقل باشد، پای بند به قیود خاصی نباشد، رسیدن به نتیجه خاصی را دنبال نکند، از قواعد از پیش مشخص‌شده‌ای تبعت نکند. دوتریو و لویس می¬گویند: بازی به معنای حرکت به کار می‌رود و یکی از چهار انگیزه بنیادینی است که فعالیت انسان را رهبری می‌کند. این چهار انگیزه عبارت‌اند از: جنس، خود، تجمع و بازی.
کلید واژگان :بازی؛ آسیب ، فایدهريا، کودکان
ارزش ریالی : 150000 ریال
با پرداخت الکترونیک