نگاهی نو به روش های تربیتی( الگویی ، تشویق و تنبیه )معلم بر تربیت اجتماعی کودک از منظر تعالیم اسلامی

ازجمله مهمترین مسائل زندگی همه انسانها مسئله تربیت و معرفت حاصل از آن و روابطی که بر آن حاکم است، می باشد و با توجه به اهمیتی که در حیات انسان دارد دین اسلام نیز و آموزه های بزرگان که به عنوان منبعی ارزشمند و مملو از نکات اخلاقی و تربیت است به این مهم پرداخته ، صرف نظر از این که تعلیم و تربیت اجتماعی و اصول حاکم برآن که مطلوب همه جوامع بوده و توجه بشر را از دیر باز به خود معطوف نموده است . بر این اساس هدف این پژوهش« نگاهی نو به روش های تربیتی )الگویی،تشویق و تنبیه( معلم برتربیت اجتماعی کودک از منظر تعالیم اسلامی است».که مهمترین این روش ها عبارتند از : روش الگویی ، تشویق و تنبیه . در روش الگویی ؛ مربیان باید بکوشند تا با عمل خود کودکان را به راه صحیح رهنمون شوند و خود با اعمالشان الگوی کودکان قرار گیرند ، در کاربرد روش تشویق ؛ تشویق باید با کار کودک متناسب باشد و بهتر است پاداش همگام با موفقیت های تدریجی کودک بزرگ شود ، در پایان نیز روش تنبیه ؛ تنبیه زمانی به کار می آید که کودک بداند کاری که انجام می دهد اشتباه است ، تنبیه باید بلا فاصله و همراه با حذف سایر پاداش ها انجام گیرد و چگونگی بدست آوردن پاداش دوباره برای کودک روشن شود. ابزاری که برای جمع آوری اطلاعات مد نظر بوده بصورت توصیفی و تحلیلی و اطلاعات گرد آوری شده از اسناد و مدارک شامل کتاب ها ، مقالات ،پایان نامه ها ... بوده است و به همراه آن بررسی و تبیین این روش ها که جهت بهره مندی و استفاده مربیان و صاحبان تعلیم و تربیت اشاره واقع شده است ، بپردازیم.

تربیت اجتماعی ، الگویی ، تشویق ، تنبیه ، تعالیم اسلامی