هر شهر از مجموع کاربریهایش ساخته شده است و یکی از هدفهای مهم برنامهریزی شهری، ارتقاء و ساماندهی الگوی توزیع کاربریهاست. این مقاله نیز با آگاهی از توسعۀ نامنظم کاربریها در شهر سمنان، با هدف بررسی الگوی توزیع فضایی کاربریها این شهر انجام شده است. با توجه به این هدف، بر رویکردی کاربردی و ماهیتی توصیفی- تحلیلی مبتنی است. دادهها و اطلاعات مورد نیاز به روش کتابخانهای فراهم شده است. برای بررسی و تحلیل دادهها از روش کمّی (سرانه) و تحلیلهای فضایی- مکانی، از جمله مدلهای هیرشمن- هرفیندال، شاخص فشردگی، تابع Ripley's K، شاخص تنوع سیمپسون، شاخص تکهتکه شدگی، مدل کاربری ترکیبی Cervero و Duncan و نرمافراز Arc GIS استفاده است. نتایج روشهای پیشگفته نمایانگر فاصلۀ سرانۀ موجود کاربریهای شهر سمنان از سرانۀ استاندارد طرح جامع است. بیش از یک چهارم کاربریها در ناحیۀ 3 منطقۀ 1 تمرکز یافتهاند. ناحیۀ 1 منطقۀ 2 دارای بیشترین فشردگی و کمترین سهم از زمین بایر و ناحیۀ 2 منطقۀ 2 دارای بیشترین سهم از زمین بایر و قابلیت توسعه در سالهای آتی است. تابع K نشان داد که 67 درصد از کاربریها اراضی شهر سمنان بهصورت خوشهای و در مجاورت با یکدیگر توزیع شدهاند که این الگوی توزیع با افزایش فاصله رابطۀ معناداری دارد. میانگین شاخصهای F، H و D & Cنیز نشان داد که ناحیۀ 1 منطقۀ 2 از پیوستگی، تنوع و اختلاط کاربریهای بیشتری برخوردار است. تسلط چنین الگوی نامتوازنی در کاربری اراضی شهر سمنان نیازمند نظارت بر روند فعلی، برنامهریزی مجدد و ساماندهی ساخت و سازهاست.
کلید واژگان :سرانۀ کاربری؛ توزیع فضایی- مکانی؛ کاربری ترکیبی؛ کاربری اراضی؛ شهر سمنان
ارزش ریالی : 1200000 ریال
با پرداخت الکترونیک