ترکمن ها و بردگی ایرانیان در عصر قاجار(از آغاز تا انعقاد عهدنامه آخال)

در طول سلطنت قاجارها، غارت و چپاول و در نتیجه اسارت تعداد زیادی از ایرانیها به ویژه ساکنین مناطق مرزی شمال شرقی توسط ترکمن ها، همواره برای ایرانیان مشکل ساز بود. اگرچه مزاحمتها و تجاوزات ترکمنان در مناطق شمالی ایران بعد از انعقاد قراداد آخال در سال 1299ق/1873م،تا حدی فروکش کرد، ولی خاتمه نیافت و در سالهای بعد نیز تداوم پیدا کرد. ترکمن ها با اسرای خود (غالباً شامل روستائیان مناطق همجوار، مسافران و زائرین کاروانهای زیارتی و سربازان و نیروهای نظامی ایرانی که در جنگ ها به دست ترکمن ها می افتادند) رفتار وحشیانه و سبعانه ای داشتند که در منابع این دوره به ویژه سفرنامه ها به آن اشاره شده است. در این نوشتار، وضعیت اسرای ایرانی ترکمن ها و چگونگی اسارت آنها و سیاست دولت قاجار در مقابله با این مسأله، مورد نقد و بررسی قرار گرفته است.

بردگان ایرانی، ترکمن ها، قاجار، غلام و کنیز.