شعر «هزاره ی دوم آهوی کوهی» یکی از اشعار محمد رضا شفیعی کدکنی است که شاعر سعی کرده است در آن، با استفاده از زبان ادبی فاخر، تناسب و پیوند محکمی میان صورت و محتوا ایجاد کند. اصولا شعر، یک نیاز درونی است که در زبان شکل می¬گیرد و به فعلیت می¬رسد. زبانی که از امکانات و عناصر خاصی بهره برده و به درجه¬ی هنری رسیده است. در سایه ی کاربست همین عناصر و امکانات است که ساختار شعر،شکل می گیرد. بررسی ساختاری یک اثر ادبی به معنی بررسی مجموعه اجزا و عواملی است که کلیت آن اثر را به وجود آورده است. در این مقاله با روشی تحلیلی-توصیفی به مولفه¬های تکرار، انسجام و روایت در شعر «هزاره¬ی دوم آهوی کوهی» پرداخته شده است تا نقش روابط موجود بر عناصر ساختاری این شعر که دلالت کلّی این شعر را ساخته¬اند، تبیین و از این طریق مهم¬ترین ویژگی¬های ساختاری این شعر نشان داده شود.
کلید واژگان :ساختار، تکرار، انسجام، روایت، شفیعی کدکنی،هزاره ی دوم آهوی کوهی
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک