امروزه یکی از موضوعات مهم در برنامه¬ریزی شهرها، بحث توسعه متعادل و متناسب در شهرها و برخورداری مناسب ساکنان شهرها از خدمات شهری می‌باشد. نقش برنامه ریزی در رسیدن به این هدف این است که توزیع خدمات و امکانات شهری را به نحوی هدایت کند که به نفع همه اقشار و گروه‌های اجتماعی جامعه باشد و به عدالت اجتماعی و فضایی در شهرها منجر شود. پژوهش حاضر، با هدف بررسی ارتباط بین پراکنش جمعیت و توزیع خدمات شهری در مناطق 10 گانه شهری تبریز و ارزیابی برخورداری مناطق شهری و جمعیت آن، از خدمات شهری صورت گرفته است. در این پژوهش، برای ارزیابی نحوه پراکنش جمعیت از مدل آنتروپی نسبی و برای ارزیابی توزیع خدمات از مدل‌های TOPSIS و SAW استفاده شده است. روش تحقیق پژوهش حاضر، توصیفی- تحلیلی است. نتایج مدل آنتروپی (0.8512) نشان می‌دهد که پراکنش جمعیت در مناطق شهر تبریز به صورت متناسبی صورت گرفته است؛ همچنین، نتایج ارزیابی توزیع خدمات شهری در مناطق شهری نشانگر آن است که منطقه 9 تبریز دارای کم‌ترین برخورداری از خدمات شهری و منطقه 2 در مدل TOPSIS و منطقه 3 در مدل SAW بالاترین برخورداری از خدمات شهری را دارا می‌باشند. در ادامه پژوهش با استفاده از مدل اسپیرمن به ارزیابی همبستگی بین رتبه جمعیت و تأثیر آن در برخورداری از خدمات شهری پرداخته شد که نتایج (0.7697) نشان می‌دهد همبستگی بالای بین رتبه جمعیتی و دسترسی به خدمات شهری وجود دارد.
کلید واژگان :پراکنش جمعیت، توزیع خدمات، عدالت فضایی، مدل‌های TOPSIS و SAW.
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک