به منظور بررسی تأثیر تنش خشکی و کودهای آلی بر عملکرد روغن و ویژگیهای بیوشیمیایی گلرنگ، آزمایشی به صورت کرتهای خردشده در قالب بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در دانشگاه زابل انجام شد. در این آزمایش سه سطح تنش خشکی شامل آبیاری در زمان تخلیه 35، 55 و 75 درصد آب قابل استفاده خاک به عنوان تیمار اصلی و چهار سطح کود شامل عدم مصرف (شاهد)، کمپوست (40 تن در هکتار)، محلولپاشی اسید هیومیک (1/5 گرم در لیتر) و تلفیق کمپوست و اسید هیومیک به میزان نصف مقادیر یادشده به عنوان تیمار فرعی در نظر گرفته شد. نتایج این آزمایش نشان داد، تنش آب موجب کاهش عملکرد روغن، فلورسانس کلروفیل و پایداری غشاء شد. با تأخیر در آبیاری تا تخلیه 75 درصد رطوبت خاک، عملکرد روغن 68/6 درصد نسبت به شاهد کاهش یافت. کاربرد کودهای آلی موجب افزایش درصد روغن، عملکرد روغن، پایداری غشاء، کربوهیدرات، پراکسیداز، کاتالاز و گایاکول پراکسیداز گردید. کاربرد تلفیقی کمپوست و اسید هیومیک موجب افزایش 99/7 درصدی در عملکرد روغن نسبت به شاهد گردید. میتوان مصرف اسید هیومیک و کمپوست به صورت تلفیقی را به منظور توسعه کشت گلرنگ در منطقه سیستان به ویژه در شرایط تنش ملایم پیشنهاد نمود.
کلید واژگان :اسید هیومیک، کم آبیاری، کمپوست، گیاهان روغنی، محلولپاشی
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک