هدف از تحقیق این بود که چگونه می‌توان با ایجاد تغییرات بهینه در محیط رشد گیاه باعث افزایش بهره‌وري برنج شد. اين آزمایش به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه پژوهشي واقع در شهرستان نكا طی سال‌هاي 1390 و 1391 اجرا شد. سيستم‌هاي كاشت رايج منطقه (سنتي)، بهبود يافته و SRI به عنوان عامل اصلي و ژنوتيپ‌هاي پابلند سنگ طارم و طارم هاشمي و پاكوتاه ندا و شيرودي به عنوان عامل فرعي بودند. نتايج نشان داد که در روش SRI به دلیل تراكم و آرايش كاشت مطلوب كه سبب حداكثر استفاده از نور توسط برگ‌هاي گياه شده و همچنین فراهم بودن شرايط تغذيه‌اي مناسب به دلیل استفاده از كمپوست و منابع كودهاي آلي به خاطر در اختيار گذاشتن تدريجي و مداوم عناصر غذايي خصوصا در طول دوره پر شدن دانه همراه با افزايش حجم ريشه و همچنین جذب بيشتر مواد غذايي خاك در اثر آبياري متناوب باعث افزايش اجزای عملکرد شد. اندازه‌گیری مستقیم تائید کرد که عملکرد دانه در روش SRI در مقایسه با دو سیستم بهبود یافته و سنتی به ترتیب برابر 44/5 و 65/12% افزایش نشان داد. بالاترین عملکرد پروتئین در هکتار در SRI مشاهده شد، ولی بیشترین درصد پروتئین دانه و در SRI و سیستم بهبود یافته به دست آمد. بالاترين مقدار عملكرد دانه به ميزان 7770 كيلوگرم در هكتار براي اثر متقابل SRI و رقم ندا توليد شد. بنابراین، SRI نظام تولیدی بود که با پذیرش و تغییر بعضی از اصول زراعی برنج سبب ایجاد محیط مطلوب رشد برای گیاه گردید.
کلید واژگان :برنج، بوم‌نظام زراعی، پروتئين، عملكرد.
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک