تعیین میزان آلودگی موخور در جنگل‌های بلوط میان تنگ استان ایلام

در سالهای اخیر لورانتوس یکی از مزاحم‌های عمده و اصلی اکوسیستم‌های شکننده جنگل‌های بلوط غرب کشور بوده است. لورانتوس همزیستی خود را عمدتاً با درختان گونه بلوط انجام داده و در حالت عادی به خودی خود مضر نیست، اما در صورت توسعه و افزایش فعالیت در جنگل می‌تواند زیان‌ها و خسارتهای زیادی را به درختان میزبان وارد نماید. جنگل‌های استان ایلام در اقلیم‌ها و شرایط رویشگاهی مختلفی واقع شده و براساس موقعیت اقلیمی و جغرافیایی جنگل‌ها، طبیعتاً قابلیت اکولوژیکی آنها با هم متفاوت است. تحقیق حاضر سعی دارد نسبت حضور لورانتوس را در رویشگاههای جنگلی استان ایلام (میان تنگ) آمار نگاری نموده و وضعیت فعلی توده‌ها را از این دیدگاه مورد بررسی قرار دهد. برای این منظور، با توجه به شرایط توپوگرافی منطقه و تغییر در پوشش گیاهی با افزایش ارتفاع از روش آمار‌برداری نواری به صورت منظم تصادفی استفاده گردید. به منظور انجام مطالعات کمّی و کیفی، تعداد 20 نوار نمونه در منطقه محاسبه گردید. فاصله نوارهای نمونه با توجه به تعداد آنها 100 متر در نظر گرفته شد. به منظور پیاده‌سازی نوارها، شبکه آمار‌برداری تنظیم گردید، به طوری که اولین نوار نمونه پس از طی 50 متر به طور تصادفی مشخص شد و نوار بعدی نیز پس از طی 100 متر از نقطه قبل تعیین شد. یافته‌های تحقیق نشان داد که میانگین تعداد انگل‌های موجود بر روی نمونه‌ها در جهت‌های شمالی با جنوبی و شرقی دارای تفاوت معنی‌داری در سطح 5 درصد بوده است، اما میانگین این متغیر بین جهت‌های شرقی و جنوبی اختلاف معنی‌داری را نشان نمی‌دهد. همچنین معلوم شد که گونه بلوط بیشترین و گونه زالزالک کمترین آلودگی را داشته و بیش از 56 درصد نمونه‌ها از لحاظ سلامتی آلوده و به طور متوسط بر روی هر یک از پایه‌های آلوده 75/2 مورد انگل وجود دارد. همچنین نتایج تجزیه واریانس یکطرفه ارتباط معنی‌داری را بین مقایسه میانگین تعداد انگل‌های موجود بر روی نمونه‌ها و شیب‌های مختلف نشان نمی‌دهد.

لورانتوس، بلوط؛ نیمه انگل، میان تنگ، ایلام