در این تحقیق یک روش عددی بر مبنای جریان حلقوی برای تحلیل ایرودینامیکی پیکربندی‌های مختلف هواپیما در جریان مادون صوت توسعه داده شده است. در کار حاضر ابتدا نتایج حاصل از این روش با نتایج تجربی صحه‌گذاری شده است و سپس دو نوع پیکربندی با بال‌های M شکل و W شکل در نظر گرفته شده و از دیدگاه ایرودینامیکی با پیکربندی‌های معمولیِ رایج مقایسه شده‌اند. نتایج نشان می‌دهد در بال‌های M شکل ضمن کاهش اندک در ضریب برآ، کاهش قابل توجه در نسبت برآ به پسا حاصل می‌گردد یعنی مزیت سرعت و مانور پذیری بالای بال‌های دارای تاب را در حین حفظ ضریب برآ دارا می‌باشند. بال‌های Wشکل ضریب برآ برابر و حتی بیشتری از بال‌های معمولی دارند اما واماندگی در این بال‌ها در زاویه حمله‌ی بزرگ‌تری اتفاق می‌افتد. همچنین پایداری طولی پیکربندی‌های با بال W شکل بیشتر است. بال‌های معمولی نیز نسبت برآ به پسای بالاتری نسبت به بال‌های M و Wشکل دارد که ماندگاری‌اش را در هوا افزایش می‌دهد. به این ترتیب هر کدام از بال‌های مذکور مزایایی دارند که اگر در یک پیکربندی جمع‌آوری شوند، هواپیمای منحصر به فردی حاصل می‌شود. هر چند تا به حال طرحی در این زمینه ارائه نشده است اما با به کارگیری مکانیزم‌های ایجاد تغییر شکل در بال طراحی هواپیمایی که قابلیت داشتن هر سه نوع بال مذکور را دارا باشد، امکان پذیر است.
کلید واژگان :بال M شکل، بال W شکل، روش شبکه‌ی گردابی، ضرایب ایرودینامیکی
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک