شبیه سازی خوردگی بتن پوزولانی توسط شبکه عصبی مصنوعی

خوردگی آرماتورهای فولادی قرار گرفته در بتن، یکی از مهمترین عوامل کاهش دوام سازه¬های بتنی به شمار می¬آید. در اين پژوهش با استفاده از شبکه‌هاي عصبي، اثر افزودني‌هاي پوزولاني خاکستر بادي 25٪ وزني سيمان، ميکروسيليس 10٪ وزني سیمان و سرباره کوره بلند 25٪ وزني سيمان و ممانعت کننده فروگارد 901 به میزان kg/m312 وزنی سیمان به طرح اختلاط بتن در محلول شبیه سازی شده آب دریا مورد بررسی قرار گرفت. داده¬برداری در مدت زمان 180 روز جهت پیش¬بینی رفتار خوردگی فولاد در بتن پس از 10 سال قرارگیری در محیط شبیه¬سازی شده آب دریا (به دلیل قرار گرفتن بتن کنترل در حالت آستانه خوردگی شدید) انجام پذیرفت. نتایج به دست آمده توسط شبکه عصبی پيش¬رو و الگوريتم پس انتشار (Feed Forward Backpropagatiom) جهت بررسی رفتار غیر خطی خوردگی آرماتور فولادی در بتن مورد ارزیابی قرار گرفت. استفاده از این روش انطباق خوبی بین داده¬های اندازه¬گیری شده و نتایج شبیه¬سازی نشان می¬دهد، که از میان بتن¬های ساخته شده، بتن پوزولانی حاوی 10% وزنی سیمان میکروسیلیس دارای کمترین میزان خوردگی به مقدار mpy52/0 بعد از 3600 روز در محیط دریایی شبیه¬سازی شده می¬باشد.

خوردگی فولاد، شبیه سازی جریان خوردگی، بتن پوزولان، شبکه عصبی