اثرهای زمان های سرزنی و حذف آبیاری قبل از برداشت بر برخی از ویژگی های کیفی انگور عسکری در منطقه سی سخت

انگور یکی از مهم‌ترین محصولات باغی در ایران است. در بعضی مناطق به دلیل آب زیاد و شرایط اقلیمی مناسب، رشد رویشی بیش‌تر از حد عادی است. این پژوهش به ‌منظور بررسی اثر سطوح مختلف زمان سرزنی شاخه و قطع دور آبیاری بر برخی ویژگی‌های کمی و کیفی انگور عسکری در منطقه سی‌سخت در شهرستان دنا، طی سال‌های 1393-1392 انجام گرفت. تاک‌های 18 ساله همسان با سیستم تربیت پاچراغی انتخاب و تمام تاک‌ها با شارژ 60 جوانه‌ای هرس شدند. آزمایش به‌ صورت فاکتوریل که فاکتور اول شامل تیمار زمان سرزنی شاخه با چهار سطح (شاهد، بعد از تشکیل میوه، مرحله غوره و مرحله تغییر رنگ حبه‌ها) و فاکتور دوم شامل تیمار قطع آبیاری در چهار سطح (شاهد، 70، 80 و 90 روز بعد از تمام گل) در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا گردید. فاکتورهای مربوط به اندازه‌گیری کیفیت آب‌میوه شامل درصد کل مواد جامد محلول (%TSS)، درصد اسیدیته‌کل (%TA)، نسبت TSS/TA، pH آب‌میوه و ویتامین ث بود. نتایج نشان داد که اثر تیمار سرزنی و قطع دور آبیاری بر تمام ویژگی‌های کیفی آب‌میوه به‌استثناء درصد اسیدکل، اختلاف معنی‌داری (p≤0.01) را نشان داد. برهمکنش تیمار سرزنی و قطع دور آبیاری بر نسبت TSS/TA و ویتامین ث، اختلاف معنی‌داری (p≤0.01) را نشان داد. بیشترین نسبت TSS/TA و ویتامین ث آب‌میوه مربوط به تیمار سرزنی در مرحله تغییر رنگ با قطع آبیاری در 90 روز بعد از مرحله تمام گل بود. همچنین تیمار سرزنی تأثیر معنی‌داری بر وزن خوشه و عملکرد نسبت به شاهد نداشت اما در تیمار قطع آبیاری، وزن خوشه و عملکرد نسبت به شاهد کاهش یافت.

تشکیل میوه، تغییر رنگ، مواد جامد محلول، ویتامین ث