چکیده :

پژوهش­ های زیادی نشان داده­ اند که استفاده­ کنندگان صورت­های مالی قادر نیستند اجزای سود را به درستی قیمت­ گذاری ­کنند. بر اساس تئوری­های رقابتی و علامت­ دهی، کیفیت گزارشگری و سود شرکت­ها در مراحل مختلف چرخه عمر متفاوت است. بنابراین در این تحقیق تلاش می ­گردد نحوه قیمت­ گذاری سازه­ های سود طی چرخه عمر شرکت­ها بررسی شود. این بررسی از طریق آزمون میشکین بسط یافته با مدل آلن و همکاران (2013) صورت پذیرفت. به منظور اجرای این طرح داده های مربوط به 78 شرکت از شرکت­های پذیرفته­ شده در بورس تهرن طی سال­های 1383 تا 1393 و از بانک­های اطلاعاتی کدال و تی اس کلاینت گردآوری شد. شواهد آزمون حاکی از آن است که در مرحله رشد، بازار جز نقدی سود عملیاتی را کمتر از واقع و سازه­ های جز تعهدی را بیش از واقع قیمت­ گذاری می­کند. به علاوه، در مرحله بلوغ شواهدی دال بر قیمت­ گذاری نادرست اقلام تعهدی مربوط به رشد شرکت یافت نشد و در مرحله افول شواهد نشان داد که این اقلام کمتر از واقع قیمت­ گذاری می­شوند. نحوه قیمت­ گذاری سایر اجزای سود در سه مرحله مشابه بود. با توجه به اینکه کوچکترین مقدار قدر مطلق اختلاف ضرایب اجزای سود در مرحله بلوغ و بزرگترین مقدار آن در مرحله افول مشاهده شد، می­ توان چنین استنباط کرد که سود در مرحله بلوغ و افول به ترتیب کمترین و بیشترین میزان گمراه­ کنندگی را دارد.

کلید واژگان :

پایداری سود؛ اقلام تعهدی مربوط به رشد؛ اقلام تعهدی مربوط به نوسانات موقت سرمایه در گردش؛ خطای برآورد اقلام تعهدی؛ چرخه عمر



ارزش ریالی : 350000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک