اولویت بندی معیارهای شبکههای بیسیم حسگر در نظارت توانبخشی با استفاده از روش چند معیاره فازی

مقدمه: نظارت توانبخشی مبتنی بر "شبکههای حسگر بی سیم" ) Wireless Sensor Network ( یکی از موضوعاتهای مهم در بیمارستانها است. هدف این پژوهش، الویت بندی معیارهای شبکههای بیسیم حسگر در و نظارت توانبخشی با استفاده از روش چند معیاره فازی میباشد. روش کار: در مطالعه توصیفی حاضر، جامعه آماری شامل کلیه پزشکان و پرستاران بیمارستان دی تهران بوده که تعداد آنها 215 نفر میباشد. از مجموع جامعه آماری، تعداد 05 نفر پزشک و 15 نفر کارشناس رشته پرستاری بودند. معیار ورود افراد، دارا بودن تخصص در حوزه توانبخشی و شبکههای حسگر بیسیم و حداقل سابقه 0 سال در حوزه مربوطه، رضایت و تمایل به شرکت در این مطالعه بود. لذا به روش نمونه گیری هدفمند به تعداد 95 نفر انتخاب شدند. همچنین، از الگو تصمیم گیری چند معیاره فازی برای نشان دادن ساختار سلسله مراتبی عوامل موجود، استفاده شده است. ابزار گرد آوری دادهها شامل "پرسشنامه مقایسه زوجی توانبخشی"؟ ( Pairwise Comparison Rehabilitation Questionnaire ( بود. روایی و پایایی ابزار با استفاده از نسبت روایی محتوا و آلفای کرونباخ تأیید شد. تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزار اس پی اس نسخه 13 و متلب 1.0 انجام شد. یافتهها: با انجام محاسبات، معیارهای آسایش و دوام به ترتیب دارای بالاترین درجه اهمیت نسبت سایر معیارها میباشند. همچنین، گزینههای قابلیت ارتباطات مطمئن و تأثیر بدن در انتشار سیگنال، دارای بالاترین الویت نسبت به سایر گزینههای شبکههای بیسیم حسگر در نظارت توانبخشی بودند. نتیجه گیری: اولویت بندی معیارهای شبکههای بیسیم حسگر در نظارت توانبخشی، منجر به انتخاب معنیدار معیارها در تعامل با تصمیمگیرندهها میشود. به مدیران پیشنهاد میگردد از طریق آموزش، عملکرد کارکنان را در استفاده از حسگرها تقویت نمایند.

تصمیم گیری چند معیاره، نظارت توانبخشی، شبکه حسگر بیسیم، فازی